Co to jest quiz

Proponuję następującą definicję: quiz jest to impreza(telewizyjna,rodzinna,estradowa itp.), w której:

1. Występują uczestnicy
2. Akcja toczy się według założonych z góry i ściśle określonych reguł
3. Uczestnicy mają jakieś zadania do wykonania (jeśli tymi zadaniami są odpowiedzi na pytania,to taki quiz nazwiemy"wiedzowym").
4. W imprezie występuje wyraźny element rywalizacji.
5. Uczestnicy walczą o nagrody ustalone przez organizatora;mogą to być nagrody honorowe, na przykład tytuł"mistrza" itp.

Proszę zwrócić uwagę na pewien mankament tego określenia; mimo starań nie udało mi się go uniknąć.

Otóż według powyższej definicji quizem jest na przykład... mecz piłkarski ! Można by tej niedogodności uniknąć, choćby przez formalne zastrzeżenie,że nie jest quizem impreza o charakterze sportowym~ ale tu natychmiast pojawia się pytanie: a co to jest sport ? i boję się,że z tego kłopotu trudno byłoby wybrnąć. Nie ma zresztą chyba po co:nonsensem byłoby ukrywanie pokrewieństwa quizu i zawodów sportowych. Quiz jest swego rodzaju uogólnieniem meczu,dopuszczającym na równorzędnych prawach reguły dotyczące intelektu,pamięci itp. 

Mistrzostwo zawodowe, znajomość faktów, sprawność fizyczna` wszystko to może występować w quizie razem lub oddzielnie jako kryterium walki~ i stąd ogromne bogactwo tego gatunku.

Skoncentrujmy się teraz przez moment naszą uwagę na quizie "wiedzowym" i przyjrzyjmy się naszym pięciu zasadom tworzącym definicję,zwłaszcza zasadzie 3.

Podejrzewam,że wiele osób~myśląc dość stereotypowo~ wyczyta w tej zasadzie coś,czego tam nie ma.

Na przykład,że pytania zadaje prowadzący uczestnikom. Wcale tak być nie musi !

Albo spójrzmy na zasadę 5:zapewne w domyśle mamy,że nagroda oznacza jakąś premię dla uczestnika~ ale to też wcale nie wynika ze sformułowania !

Może będzie to nieco subiektywne~ ale ja osobiście szczególnie lubię takie quizy,które zawierają w swym scenariuszu właśnie pozorne naruszenie reguły. 

Stwarza to bowiem element dodatkowego zaskoczenia dla widza.



Komentujcie ,subskrybujcie
Przyjmę każdą pochwałę i krytykę ,gdyż dzięki temu być może blog dzięki Wam będzie lepszy niż dotychczas
Zapraszam do działania :)

Ну, погоди!

Ze specjalną dedykacją dla Carlannite
Mojej najlepszej  Przyjaciółce ;)  :*

Ну, погоди !  (nu pogodi) -radziecka potem rosyjska kreskówka, popularna zwłaszcza w krajach bloku wschodnego. Opowiada o przygodach Wilka, który próbuje dopaść sympatycznego Zająca. Ganiając się, przeżywają mnóstwo zabawnych przygód, z których Zając zawsze wychodzi cało.

Postacie

Wilk/Волк  – postać zła, nałogowy palacz papierosów, papieros to jego znak rozpoznawczy. Nienawidzi Zająca od momentu, jak ten podlewając kwiaty na swoim balkonie przez przypadek zgasił mu papierosa. W każdym z odcinków bajki próbuje złapać Zająca z zamiarem zjedzenia go, jednakże w ogóle mu się to nie udaje (stąd zawołanie Wilka na końcu każdego odcinka: „Nu, Zajic ! Nu pagadi !”, tłumaczone jako: „No, Zając! Ja ci jeszcze pokażę!”). Wilk to prawdziwy twardziel: potrafi spalić naraz całą paczkę papierosów.

Zając/Заяц  – postać dobra, zawsze udaje mu się bardzo dobrze uciec przed Wilkiem. Zając to charakterystyczny laluś: jeździ na łyżwach, śpiewa piosenki i występuje na scenie. Nienawidzi Wilka, ale czasami zdarza mu się ratować go z problemów.

Inne postacie – z wyjątkiem Wilka i Zająca w bajce pojawiły się również inne postacie, między innymi bardzo duży i silny Hipopotam. W niektórych odcinkach bajki pełni on uniwersalne funkcje sytuacyjne na przykład rolę budowniczego na placu budowy, dyrektora muzeum, sprzedawcy w sklepie itp. W niektórych odcinkach bajki pojawił się również między innymi czarodziej Kot i śpiewaczka Lisica lub Czarownica.

Krytyka

Spekulowano,że kreskówka reprezentuje walkę między inteligencją a klasą  robotniczą  (z Wilka reprezentującego klasę robotniczą i Zająca inteligencję)

Od 1990 roku kiedy upadek kurtyny umożliwił lepszą wymianę filmów pojawiło się przypuszczenie,że to jest radziecka wersja kreskówki -Tom i Jerry



Ciekawostki

• W serialu wykorzystano jeden polski utwór: w odcinku 4 dwa razy pojawia się fragment  "Orkiestr dętych" z repertuaru Haliny Kunickiej
• W rosyjskim mieście Ramienskoje można zobaczyć pomnik Wilka i Zająca
• 
  
  

Jeśli ktoś z Was zatęsknił za tą bajką link poniżej
https://www.youtube.com/playlist?list=PL78162BC7A71ADE2A
Zdradzę,że jest ukryta prawdziwa gratka a mianowicie pilotowy odcinek Wilka i zająca,który nie pojawił się w telewizji

Jeden z Dziesięciu

Tym razem opowiem o teleturnieju Jeden z Dziesięciu


Zasady gry są bardzo proste a zarazem zrozumiałe dla ,każdej osoby,która po raz pierwszy obejrzy to telewizyjne widowisko.


W odcinku udział bierze 10 zawodników. Zajmowane przez nich stanowiska 1–10 są rozdzielane drogą losowania. Każdy uczestnik zaczyna grę z trzema „szansami”, które reprezentują 3 lampki na stanowisku gracza. Prowadzący zadaje pytania z wiedzy ogólnej, na odpowiedź zawodnik ma 3 sekundy, błędna odpowiedź lub jej brak powoduje utratę jednej „szansy”. Program składa się z trzech etapów




Etap I

Prowadzący zadaje kolejno pytania graczom w dwóch rundach. Każdy zawodnik dostaje po dwa pytania. Wystarczy odpowiedzieć przynajmniej na jedno, aby grać w następnej rundzie. Błędna odpowiedź powoduje utratę jednej „szansy”, jednak jeśli gracz nie odpowie na żadne z dwóch pytań, odpada z gry.

Etap II

Zadawanie pytań zaczyna się od pierwszego zawodnika (najczęściej jest to zawodnik na stanowisku numer 1, chyba że odpadł w etapie I). Pytania zadawane są kolejnym zawodnikom. Ten, który pierwszy udzieli poprawnej odpowiedzi, wyznacza kolejnego pytanego. Jeżeli wskazany zawodnik odpowie błędnie, to dotychczasowy wyznaczający wskazuje dalej. Jeśli odpowie poprawnie, przejmuje prawo do wyznaczania. W ten sposób gra się tak długo, aż pozostanie w grze trzech zawodników. Przechodzą oni do etapu III. Istnieje pewna zasada gry, o której telewidzowie nie są informowani, a zapisana jest w regulaminie teleturnieju: na początku etapu pierwszy z graczy, który dostaje prawo do wytypowania zawodnika, musi wybrać zawodnika znajdującego się po przeciwnej stronie studia, tzn. z numerem 6–10.

Etap III (finał)

W tym etapie liczba zadanych pytań jest ograniczona do 40. Każdy zawodnik dostaje trzy nowe szanse. Ważną rolę odgrywają punkty, każdy zawodnik zaczyna z taką liczbą punktów, ile szans zachował z wcześniejszych etapów. Za każdą dobrą odpowiedź gracz dostaje 10 punktów. Do pierwszych pytań zawodnicy mogą się zgłaszać (jeśli nikt się nie zgłosi do odpowiedzi, to nikt nie traci szansy) do momentu, gdy jeden z graczy udzieli trzech poprawnych odpowiedzi i zdobędzie 30 punktów. Wyznacza on kolejnego pytanego. Wraca tu reguła z etapu II z tym, że jeśli gracz wskaże do pytania sam siebie i odpowie, otrzyma podwojoną liczbę punktów, tj. 20 (przed X edycją zasada ta nie obowiązywała). Jeśli odpowie źle, wtedy gracze sami się zgłaszają do odpowiedzi i przejmują prawo wyznaczania. W wypadku pozostania jednego gracza (punkt drugi poniżej), zasada podwajania punktów nie obowiązuje, gdyż do jego pytania nie wyznaczył siebie samego.
Gra kończy się gdy:
zostanie zadane 40 pytań, zawodnikom za każdą zachowaną szansę dolicza się 10 punktów, wygrywa gracz z największą liczbą punktów, lub
w grze zostanie jeden gracz, pyta się go tak długo, aż straci szansę lub skończą się pytania. Wtedy za każdą zachowaną szansę dolicza się 10 punktów. W odcinkach nadawanych do 1996 roku w takiej sytuacji gra kończyła się, zawodnik od razu dostawał punkty za zachowane szanse.

Liczba zdobytych punktów decyduje o uczestnictwie w Wielkim Finale.

Wielki Finał

Dziesięciu zwycięzców 20 kolejnych odcinków (wcześniej 25 odcinków z wyjątkiem edycji 2. i 72.) z największą liczbą zdobytych punktów bierze udział w Wielkim Finale. Jego zasady zasadniczo są takie same, jak w zwykłym odcinku. W sytuacji gdy dwoje lub więcej zawodników na ostatnim miejscu listy finalistów ma taką samą liczbę punktów, zdarza się, że w Wielkim Finale bierze udział więcej niż 10 graczy. Finał 11-osobowy miał miejsce wielokrotnie. Kilka razy Wielki Finał odbył się w składzie 9-osobowym, gdy któryś z zawodników nie mógł przybyć na nagranie (czasami także w 8-osobowym składzie).

Nagrody
Wszyscy uczestnicy etapu III w zwykłym odcinku: nagrody rzeczowe (słodycze oraz zegarki itp.)
Zwycięzca odcinka: 3000 zł, pobyt w luksusowym hotelu, program antywirusowy i szwajcarski zegarek
Uczestnik Wielkiego Finału, który zdobył największą liczbę punktów łącznie w swoim odcinku i w Wielkim Finale (nawet jeśli nie zakwalifikował się do etapu III Wielkiego Finału): 10 000 zł




Specyfika pytań

Pytania w teleturnieju „Jeden z dziesięciu” pochodzą z tzw. wiedzy ogólnej. Unika się zadawania pytań wymagających specjalistycznej wiedzy z danego tematu. Pytania formułowane są w taki sposób, aby udzielić na nie konkretnej odpowiedzi. Najczęściej nie ma wariantów odpowiedzi do wyboru, niekiedy daje się je przy pytaniach zahaczających o wiedzę specjalistyczną lub sformułowanych następująco: Który z wymienionych władców Polski nie był koronowany na króla?. Przy pytaniach o rok często dopuszcza się pewną liczbę lat, o którą można się pomylić, czyli tzw. tolerancję błędu. W polskiej edycji aż do 2010 roku, w odróżnieniu od wersji w innych krajach, nie zadawano pytań ilustrowanych – związanych z prezentowanym zdjęciem lub nagraniem. W odcinku z 22 listopada 2010 (19/LXIII) po raz pierwszy w historii programu pojawiły się pytania ilustrowane fragmentem muzycznym (w każdym odcinku są zazwyczaj dwa takie pytania).

Ciekawostki

• Największa możliwa liczba punktów do zdobycia po zakończeniu etapu III to 803. Aby zdobyć tyle punktów zawodnik musiałby zachować trzy szanse z wcześniejszych etapów, zgłosić się i odpowiedzieć na trzy pierwsze pytania etapu III, a potem już do końca wyznaczać siebie do pytania i bezbłędnie odpowiadać (za poprawną odpowiedź na pytania „wzięte na  siebie” jest przyznawane 20 punktów).
• Czworgu zawodnikom udało się wygrać dwukrotnie Wielki Finał. Są to Bohdan Waydyk Dominik Rauer, Grażyna Klimowicz-Bożko i Stanisław Beszczyński.
• Tylko raz w polskiej edycji zdarzył się remis, tzn. dwóch zwycięzców w jednym odcinku. Sytuacja ta miała miejsce w odcinku 8. edycji. Zwycięzcy odcinka, Anna Pawłowska i Marek Krukowski, zdobyli po 152 punkty. Nagroda dla zwycięzcy została podzielona i oboje weszli na listę finalistów z taką samą liczbą punktów.
• Nie zdarzyło się jeszcze, aby po etapie I zostało od razu trzech lub mniej graczy. W rekordowym odcinku etap I przeszło tylko 4 zawodników. Etap II wtedy też był rekordowy, zadano tylko 3 pytania.
• Nie było jeszcze odcinka, w którym ponad połowę uczestników stanowiłyby kobiety. W kilku odcinkach każdej serii występowali wyłącznie mężczyźni.

W moim przekonaniu  by wygrać odcinek należy mieć następujące cechy :

wiedza

 refleks (pierwsze pytania w finale)

coś ze stratega(wyznaczanie graczy)

i najważniejsze umiejętność radzenia sobie ze stresem 

Ta ostatnia rzecz sprawiła,że kiedy wystąpiłem w tymże teleturnieju na b.prostym pytaniu stres mnie zjadł. ( link do odcinka  z moim udziałem pod postem)

Jeśli ktoś uważa,że 1z10 to łatwy program do przejścia - jest w dużym błędzie

Głównie, dlatego iż zawodnicy na odpowiedź mają tylko 3 sekundy

https://www.youtube.com/watch?v=wEyoLFoU280

A teraz zwracam się do wszystkich (fanów,miłośników,sympatyków) poniższego bloga  o napisaniu w komentarzu jaki jest wasz ulubiony program telewizyjny (może być aktualny lub dawny) ?

Wówczas zobaczycie później post na ten temat w moim Telewizyjnym Zakątku

Zapraszam do działania :)

Орёл и Решка

Na wstępie powiem,że uwielbiam podróże

Dlatego jak mam czas lubię oglądać programy o tej tematyce.

Jednak nie każda audycja pokazuje w 100% dane miejsce

Największą estymą darzę rosyjski program o nazwie Орёл и Решка(Orzeł i reszka)

To jest program inny niż wszystkie, pokazuje jak wygląda podróżowanie z perspektywy bogacza i osoby ze skromnym portfelem.

W każdym odcinku para sympatycznych prowadzących ,którymi są seksowna blondynka i przystojny brunet odwiedza  ciekawe miejsce na świecie.

Jeden z prowadzących (wylosowany przez rzut monetą) otrzymuję złotą kartę kredytową z nieograniczonym limitem wydatków, podczas gdy jego współtowarzysz musi spędzić weekend mając do dyspozycji 100 amerykańskich dolarów  (ekwiwalent 300-400 PLN)

U dołu obecni prowadzący : Andriej Biedniakow i Łesia Nikitiuk

Dalej macie dylemat czy warto obejrzeć ?

Obejrzyjcie a nie pożałujecie

https://www.youtube.com/watch?v=eMY5Z2BFdwg

Siedem złotych reguł - czyli jak należy właściwie układać pytania quizowe

Przystępujemy do przygotowania pytań na imprezę.

Jak ja zresztą uważam, nie mogą one być ani za łatwe, ani za trudne - słowem, trzeba je dostosować do poziomu uczestników. Muszą również spełniać pewne wymogi natury formalnej:

1. Pytanie musi być jednoznaczne,ale nie jest to wcale łatwe do uzyskania.

Proszę się zastanowić, czy dobre jest np. takie pytanie : które miasto w państwie X jest największe?

Oczywiście, jest to źle sformułowane pytanie.

Nie wiadomo ,czy chodzi o obszar, czy może o rozciągłość miasta (długie a wąskie ), czy o liczbę ludności.

Podobnie niedobre jest - z pozoru zupełnie poprawne! - pytanie: jakie miasto leży u ujścia Wisły do morza ? Uczestnik może udzielić odpowiedzi: duże! I jest to odpowiedź poprawna, choć autorowi pytania zapewne chodziło o coś zupełnie innego. Pytanie należałoby zacząć tak: jak się nazywa miasto,które ...

2. Pytanie musi utrudnić zgadywanie w takim stopniu, w jakim jest to możliwe.Wynika stąd prosta reguła:

w konkursie nie powinno paść pytanie zaczynające się od słowa "czy" - na takie pytanie istnieją bowiem tylko dwie odpowiedzi tak lub nie, i szansa przypadkowego trafienia wynosi 50%

3. Pytanie powinno być krótkie, tzn. zajmować maksymalnie dwa-trzy wiersze maszynopisu.

W przeciwnym wypadku może się zdarzyć,że uczestnik pod koniec wysłuchania pytania zapomni,co było na początku- a trzeba brać pod uwagę,że człowiek występujący publicznie,nawet  gdy jest do tego przyzwyczajony, znajduje się w stanie pewnego napięcia psychicznego,utrudniającego prawidłowe kojarzenie.

4. Pytanie powinno zakładać krótką odpowiedź. Tu również chodzi o to, by uwzględnić ów stres występu publicznego, zawiązujący wielu ludziom język na przysłowiowy supełek.

Musimy też pamiętać, że wśród nas w ogóle nie ma zbyt wielu krasomówców- po co zaś narażać uczestnika na niepotrzebne ośmieszenie? Dlatego też unikamy np. pytań:

co to jest  to-i-to (tzn.pytań o definicję), natomiast z reguły pytamy: jak się nazywa coś, co ma takie-i-takie własności.

Unikamy wówczas dodatkowego kłopotu polegającego na tym,że uczestnik odpowie niemal dobrze i postawi w trudnej sytuacji prowadzącego i jury ...

5. Pytanie nie może zawierać zbyt wielu elementów.

Jeśli zażądamy od odpowiadającego,by wymienił tytuły dziesięciu sztuk Fredry,zaś uczestnik poda  poprawnie tylko osiem- co wówczas ?

Zgodnie z regułami gry, prowadzący nie powinien uznać takiej odpowiedzi,ale wywoła w ten sposób zdecydowanie złe wrażenie u widzów,wzbudzi do siebie i do samej imprezy(gry) niechęć, a przecież nie o to chodzi.

6. Niechętnie widzimy również pytania,odpowiedź na które zakłada swobodną ocenę jury. Nie zachwyca mnie na przykład pytanie: omów związki poezji Słowackiego z poezją Mickiewicza,ponieważ jest to temat rozprawy wymagającej do przygotowania chyba nieco więcej czasu niż standardowe piętnaście sekund do namysłu. Przy takich pytaniach może uzyskać wyższą ocenę uczestnik ładniej formułujący zdania niż rzeczywisty znawca przedmiotu. W dodatku widzowie są często skłonni  do posądzania jury o stronniczość, a swobodna ocena i przyznawanie punktów według uznania posądzeniom takim sprzyja. Jeśli więc- chcąc koniecznie wyjść poza granice "gołej" wiedzy- umieszczamy w scenariuszu tego rodzaju pytanie,to z reguły powinno ono być takie samo dla wszystkich uczestników- tylko wówczas oceny jury dotyczą czegoś w mniejszym lub większym stopniu porównywalnego.

7.Pytania nie mogą być zbyt szczegółowe,dlatego też pytając, na przykład, o datę jakiegoś wydarzenia- zostawiamy uczestnikowi pewien margines błędu,wyraźnie to zaznaczając.
Oczywiście,wiele ludzi wie doskonale, że bitwa pod Grunwaldem  rozegrała się dokładnie
 15 lipca 1410 ;ale w quizie poświęconym wiedzy ogólnej powinniśmy zapytać tylko o rok.
Z drugiej jednak strony w quizie z historii Polski dopuściłbym pytanie również o miesiąc,zaś w quizie poświęconym Władysławowi Jagielle nie pozwoliłbym pomylić się nawet o 1 dzień.

To by było mniej więcej tyle o regułach budowania pytań. Jak widać - nie jest to zadanie łatwe.

Nawet  przy opracowywaniu pytań do quizu z wiedzy ogólnej na poziomie nieprzewyższającym szkoły podstawowej nie wystarczy oprzeć się na jednym źródle,choćby nim nawet była najpoważniejsza encyklopedia. Wszelkie źródła się starzeją,zaś zawarte w nich dane tracą na wartości- nie mówiąc już o tym,że nie ma podobno na świecie książki bez błędów.
Po opracowaniu pytań sięgnijmy do co najmniej dwóch źródeł i  jeszcze dajmy nasze dzieło do przeczytania komuś mądremu, czyli specjaliście.

Что? Где? Когда? - charakterystyka programu

Niewiele z was zapewne wie, że jedną z moich  głównych pasji są teleturnieje
Tak jak w sporcie jest to w pewnym sensie rywalizacja o najwyższy laur (sławę i pieniądze ) .
Wiem coś o tym  ,gdyż mam niezbyt udany debiut w najtrudniejszym polskim teleturnieju- jednym z dziesięciu.


Nudny wstęp zrobiłem to teraz do konkretów


Jakie Wam przychodzą na myśl skojarzenia z hasłem rosyjska telewizja ?

Jeden powie  wilk i zając drugi поле чудес jednakże moim skojazeniem na to hasło jest znany rosyjski program o nazwie Что Где Когда

Что Где Когда - to intelektualny teleturniej dobrze znany od początku lat 70XX wieku.
Zasady są bardzo proste 
W każdym odcinku drużyna z 6 ekspertów ( tak  w tym programie nazywają się zawodnicy), którzy starają się odpowiedzieć  na pytania wysłane przez widzów w ciągu jednej minuty.
Pytania wymagają połączenia takich umiejętności jak logiczne myślenie, intuicja itd, by znaleźć poprawną odpowiedź.
Osoba ,która nadesłała pytanie dostanie nagrodę jeśli eksperci udzielą błędnej odpowiedzi.
W przeciwnym razie drużyna ekspertów zdobywa punkt.


Kilka podstawowych zasad gry:
Pojedynek jest rozgrywany pomiędzy widzami telewizyjnymi a ekspertami.
widzowie zadają pytania do ekspertów a eksperci mają minutę na naradę  by udzielić poprawnej odpowiedzi na przedstawione pytanie



Jeśli eksperci udzielą poprawnej odpowiedzi uzyskują punkt,jeśli nie to drużyna widzów otrzymuje punkt  i widz, który nadesłał  to pytanie otrzymuje nagrodę pieniężną


Eksperci są rozstawieni dookoła stołu
stół na którym toczy się akcja podzielony jest na 13 sektorów
12 z nich zawiera  koperty z pytaniami widzów
13 sektor to pytanie internetowe

Pytanie może zawierać fragment filmowy lub dźwiękowy

Gra toczy się do momentu aż pierwsza z drużyn osiągnie wynik 6 punktów